Plofkip, Wat Zit Er Echt Achter de Goedkope Kipfilet?

Door Jan Duymelinck, voedingsdeskundige | 20 mei 2025

Wat je op je bord krijgt als je ‘kipfilet’ koopt, is vaak een plofkip: een kuiken dat snel vetgemest wordt en behandeld is met fosfaten. Maar wat doet dat eigenlijk met je lichaam en smaakbeleving?

Kip is al jaren het meest gegeten vlees in Europa. Mager, neutraal van smaak, veelzijdig én betaalbaar. Maar achter die sappige kipfilet uit de supermarkt gaat vaak een verhaal schuil dat je liever niet leest. Toch is bewustwording cruciaal want de keuze tussen een plofkip of een langzaam groeiende kip is meer dan een kwestie van smaak of prijs. Het gaat ook over gezondheid, ethiek én wat je werkelijk in je lichaam stopt.

Wat is een plofkip?

De term plofkip roept vaak beelden op van snel vetgemeste kuikens die in recordtempo worden geslacht. En dat klopt grotendeels. Plofkippen zijn industrieel gekweekte kuikens die in amper 6 tot 7 weken het slachtgewicht bereiken, terwijl een natuurlijke kip pas na 12 tot 20 weken volwassen is.

Dit wordt mogelijk gemaakt door:

• intensieve selectie op groeisnelheid,
• calorierijke voeding,
• beperkte bewegingsruimte (waardoor ze geen energie verspillen aan spierontwikkeling).

Resultaat? Een goedkope kip met veel water en weinig smaak of textuur.

Maar wat veel mensen niét weten, is dat de term plofkip niet alleen verwijst naar het dier, maar vooral naar wat er na de slacht gebeurt…

Wat is de link tussen plofkip en fosfaten?

Het échte ‘plof’ moment injecteren en tumblen. Na de slacht worden kipfilets in de industrie vaak bewerkt via vacuum tumblen of injectie. Hierbij wordt het vlees gemengd met een zogenaamde tumble mix, die onder andere bestaat uit:

• Water
• Fosfaten
• Zouten en kruiden
• Bindmiddelen zoals carrageen of zetmeel

Door dit proces:

• neemt het vlees tot 30% extra vocht op
• krijgt de kip een sappige, ‘opgeblazen’ structuur
• stijgt het gewicht zonder meer voeding te bieden

Dat verklaart waarom een plofkipfilet er dik, stevig en sappig uitziet, maar vaak flauw smaakt en sneller verbrandt bij het bakken.

Wat doen fosfaten in je lichaam?

Zoals blijkt uit onderzoek gepubliceerd door EFSA (2019), kunnen fosfaatadditieven bij overmatige inname leiden tot verstoring van de calcium-fosfaatbalans. Eigenlijk worden de fosfaten toegevoegd om het vocht vast te houden (de kip blijft sappig) en de houdbaarheid te verlengen maar ook om de pH-waarde van het vlees te stabiliseren.

Maar je lichaam verwerkt deze fosfaten niet zonder gevolgen.

Te veel fosfaatinname kan leiden tot:

• Verhoogde belasting van de nieren
• Verstoorde calcium/fosfaatbalans (wat botontkalking kan bevorderen)
• Verhoogde kans op hart- en vaatziekten bij overmatige consumptie

En net daar wringt het: in industriële voeding krijg je ongemerkt véél meer fosfaten binnen dan via natuurlijke bronnen.

Hoe zit het met de smaak?

De smaak van kip heeft veel te maken met ouderdom en bewegingsvrijheid:

• Een plofkip wordt jong geslacht (6–7 weken), terwijl smaak pas echt ontwikkelt na 40+ weken.
• Door gebrek aan beweging ontwikkelen de spieren weinig structuur en dus ook weinig smaak.

Een kip van 12–16 weken of ouder heeft een stevigere, aromatischere textuur en een betere voedingswaarde.

De smaak van kip na 40 weken

Kip hoeft niet saai te zijn integendeel. Kippen die opgroeien in natuurlijke omstandigheden en minstens 12 tot 40 weken oud zijn, hebben:

• een diepere vleessmaak

• meer structuur

• en meer voedingswaarde (o.a. ijzer, zink, B12)

Ja, het vlees is steviger maar mits de juiste bereiding (bijv. langzaam garen op lage temperatuur, marineren of stomen) is het niet alleen gezonder, maar ook veel rijker van smaak.

Wat kan je als consument doen?

Let bij aankoop op:

• Herkomst: biologische of vrije-uitloopkippen hebben meer ruimte, tijd en minder bewerking
• Ingrediëntenlijst: vermijd termen zoals vocht toegevoegd, fosfaten, bindmiddel, stabilisatoren
• Kooktechniek: kies voor bereidingen die de natuurlijke smaak naar boven halen (slow roast, bouillon, stoof)

Samengevat: plofkip is meer dan een kip

Wil je meer weten?

Lees ook onze blog over colloïdaal zilver en gezondheid want wat we op ons bord of in ons supplement stoppen, bepaalt mee hoe ons lichaam zich gedraagt.

Of neem contact op voor een voedingsadvies of lezing over voedselbewerkingen:
natuurlijkegezondheid.be/contact

📚 Bronvermelding:

1. Ritz, E. et al. (2012). “Phosphate additives in food—a health risk.” Dtsch Arztebl Int; 109(4): 49–55.
   https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3303623/
   ➤ Deze studie bespreekt de rol van fosfaatadditieven in industriële voeding en hun impact op nier- en hartgezondheid.
2. European Food Safety Authority (EFSA). (2019). “Re‐evaluation of phosphates as food additives.” EFSA Journal, 17(6): e05674.
   https://efsa.europa.eu/en/efsajournal/pub/5674
   ➤ Hierin wordt de aanvaardbare dagelijkse inname van fosfaten bepaald en besproken waarom overmatige inname problematisch is.